Słowo Życia:
„Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».” (Łk 15, 10)

Ks. Mateusz:
Panna wierna.
Elżbieta powiedziała do Maryi: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła.”
Niepokalana uwierzyła Bożemu Słowu i pozostała wierna Bogu do końca. Matka Bolesna wytrwała w wierze na Kalwarii mimo, iż patrzyła na okrutną śmierć Swojego Syna. Dziś – jako Matka Wniebowzięta – jest nauczycielką wiary i wierności Bogu dla pielgrzymującego ludu.
Bolejące Serce Matki przekroczyło już próg pomiędzy wiarą a widzeniem „twarzą w twarz” (1 Kor 13, 12)^[1[.
Jest dla nas wzorem wierności Bogu pomimo cierpienia i trudności.
Naśladujmy ofiarne Serce Matki poprzez wierność codziennej modlitwie i częste uczestnictwo we Mszy świętej.

^[1] Por. Jan Paweł II, Redemptoris Mater, 6

Marek:
Nasza wiara, ponieważ nawiązuje więź z Bogiem, pozwala nam wejść najgłębiej w swoją intymność, aby odkryć siebie i wyjść naprzeciw swoim prawdziwym potrzebom. Tylko bowiem w zwierciadle wiary człowiek może przyjrzeć się sobie, poznać prawdę o tym, kim jest, ocenić wartość siebie i zaakceptować swoje braki.
Maryja uczy nas w scenie Zwiastowania, że Bóg pozwala człowiekowi odkryć, kim jest naprawdę, jakie są jego lęki i czego oczekuje od życia. W rzeczywistości wymaga to od nas podjęcia pewnej duchowej walki, aby obnażyć się ze złudzeń, stanąć twarzą w twarz z własną niewiedzą, niemocą i słabościami – całkowicie zaufać Bogu!
Czy karmię moje serce myślą, że wiara jest moim największym skarbem?

Św. Jan Paweł II: „Pierwsze błogosławieństwo zapisane w Ewangelii jest nagrodą za wiarę i zostaje skierowane do Maryi: <<Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła>> (Łk 1,45). Te słowa, wypowiedziane przez Elżbietę, uwypuklają kontrast między niedowiarstwem Zachariasza a wiarą Maryi.” (Maryja – wzór wiary Katecheza podczas audiencji generalnej, 6 V 1998)

ks. kard. Stefan Wyszyński: „Naród polski składał już wiele razy swoje Ślubowania: chociaż dochowywał wiary Ko-ściołowi, to jednak nie wyzbył się wielu nałogów i wad narodowych, które nie dadzą się pogodzić z postawą Narodu wierzącego. Tak często jesteśmy przedmiotem zgorszenia, gdy ludzie niewierzący patrzą na życie wierzących. Umiemy trwać godzinami w świątyniach, ale ulegamy łatwo najsłabszym nawet podnietom do wszystkich grzechów i występ-ków.” (Komańcza 1956 r.)

Zadanie rekolekcyjne:
Odmów różaniec – najlepiej we wspólnocie.

Ćwiczenie dodatkowe:
Pomódl się za zmarłych i ofiaruj odpust zupełny.