Słowo Życia:
„Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma.”(Łk 19, 26)

Ks. Mateusz:
Gwiazda zaranna.
To ta gwiazda, którą widać najdłużej nad ranem – „wprowadza” Słońce na świat.
Dzięki „fiat” Maryi Jezus – Światłość świata – stał się człowiekiem.
Serce Matki wciąż chce wprowadzać Światło i Miłość Syna do Kościoła.
Przed Komunią kapłan wskazuje na Najświętsze Ciało i Krew Jezusa wypowiadając słowa: „Oto Baranek Boży…”. „Panie, nie jestem godzien…” – odpowiadamy.
Prośmy Maryję – zwłaszcza przed Komunią świętą – aby uczyła nas przyjmowania Jezusa do naszych serc.
Niech Maryja – Gwiazda zaranna pomaga nam świadomie i owocnie jednoczyć się z Chrystusem i stawać się Jego światłem w świecie.

Marek:
Każde spotkanie wymaga od nas określonego wysiłku. Zdobyć się musi na niego zarówno ten, kto chce się spotkać, oraz kto spotkania udziela. W przypadku Zacheusza wymagało to jak wiemy konkretnej pokory wręcz wystawienia się na pośmiewisko!
Nie warto ulegac złudzeniu, że kochać to wyłącznie być blisko, obdarowywać sobą i rzeczami materialnymi. Tak poj-mowana miłość zamyka na bogactwa duchowe, wieczne, które każdy powinien osiągać drogą wyrzeczeń, modlitwy i ofiary w trudzie codziennego życia.
Maryja ucz nas, że w obliczu spotkania z Jezusem człowiek musi stale w sobie wzmacniać to pragnienie. Niebo jest bowiem miastem położonym na górze. Ci, którzy są zbyt leniwi, by się wspinać, mogą go nie zdobyć! Czy moje serce jest gotowe na taki wysiłek?

Św. Jan Paweł II: „Maryja „łaski pełna” jest dla Kościoła „cała święta i wolna od wszelkiej zmazy grzechowej”, „ubogacona od pierwszej chwili poczęcia blaskami szczególnej zaiste świętości” (Lumen gentium, 56).(…) Wyrażenie „uczyniona pełną łaski”, z jakim anioł zwraca się do Maryi w chwili Zwiastowania, (…) wskazuje na owoc Bożej łaski w Maryi; Maryja została w sposób dogłębny i na stałe przeniknięta łaską, czyli uświęcona.” (Doskonała świętość Maryi, Katecheza podczas audiencji generalnej, 15.05.1996 r.)

ks. kard. Stefan Wyszyński: „W tragicznym zamęcie katastrofy ludzkiej w raju sam Bóg pokazał delikatną dłoń Niewiasty. Tęskniły do Niej prorocze sny i widzenia. Będzie Emmanuel! Będzie „Bóg z nami!” Oczekiwali, obliczali tygodnie i lata, radowali się.. i wierzyli! To musi się stać! Musi przyjść Matka – jakkolwiek Ją nazwiemy – i stanąć przy swoich synach. Musi być ktoś o delikatnej, macierzyńskiej duszy, bo trzeba rodzić… rodzić…” ( Warszawa 1961 r.)

Zadanie rekolekcyjne:
Odmów różaniec – najlepiej we wspólnocie.

Ćwiczenie dodatkowe:
Pomódl się za zmarłych i ofiaruj odpust zupełny.