Słowo Życia:
„Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał swemu słudze: <<Wyjdź co prędzej na ulice i w zaułki miasta i sprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych!>>” (Łk 14, 21)

Ks. Mateusz:
Panna można.
Nie chodzi tutaj o możność w znaczeniu bogactwa/zamożności, ale o moc sprawczą.
Bóg jest wszechmocny Swoją wolą, natomiast moc Maryi polega na sile Jej prośby i wstawiennictwa u Swego Syna. Maryja jest Panną możną, ponieważ ma moc, jest władna nam pomagać poprzez orędownictwo za nami w niebie. „Za każdym razem, kiedy w liturgii eucharystycznej zbliżamy się do Ciała i Krwi Chrystusa, zwracamy się do Tej, która jednocząc się z ofiarą Chrystusa, przyjęła ją dla całego Kościoła.” ^[1]
Uczmy się od ofiarnego Serca Panny możnej przyjmowania daru, jaki Jezus czyni z siebie samego w Eucharystii.

Marek:
Miejsce Tradycji, wypracowanej przez długie wieki historii, proponowanej przez Magisterium Kościoła,
zajmuje coraz częściej opinia indywidualnych wierzących, będących pod mocnym wpływem dominującej kultury „konsumowania”.
Nie jest mądry ten, kto zabiega wyłącznie o wygodę życia, kto nie stawia sobie szlachetnych pragnień i nie dąży do odkrycia głębszego sensu zbawczej drogi życia.
Maryja uczy nas, że ten, kto staje się głuchy na płacz cierpiących i na krzywdy, jakich doznają, kto nie widzi znaków czasu i ignoruje ich przekaz zmierza do utraty zbawienia.
Czy jestem źrodłem mądrości i dobrego przykładu w Kościele?

Św. Jan Paweł II: „Maryja staje pomiędzy swym Synem a ludźmi w sytuacji ich braków, niedostatków i cierpień. Staje «pomiędzy», czyli pośredniczy, nie jako obca, lecz ze stanowiska Matki, świadoma, że jako Matka może – lub nawet więcej: «ma prawo» – powiedzieć Synowi o potrzebach ludzi. Jej pośrednictwo ma więc charakter wstawienniczy: Maryja «wstawia się» za ludźmi. Ale nie tylko to: jako Matka równocześnie chce, aby objawiła się mesjańska moc Jej Syna. Jest to zaś moc zbawcza, skierowana do zaradzenia ludzkiej niedoli, do uwalniania od zła, jakie w różnej postaci i w różnej mierze ciąży nad życiem ludzkim.” (Encyklika Redemptoris Mater, nr 18)

ks. kard. Stefan Wyszyński: „Pragnę pożywić się z tego stołu, którego okruszyny obficie spadają na ziemię. Wiem, Matko, że rodzisz nie tylko Ciało Twojego Syna, ale i mnie. Wiem, że wyżywiłaś nie tylko Jezusa, ale przez Jego Ciało z Ciebie wzięte żywisz i mnie. To prawdziwe Ciało tak napełnia mnie, że dobrze czuję w sobie Twoją macierzyńską krew, która pulsuje w Twoim Synu, a przez Niego pulsuje i we mnie.” (Komańcza 1956 r.)

Zadanie rekolekcyjne:
Odmów różaniec – najlepiej we wspólnocie.

Ćwiczenie dodatkowe:
Pomódl się za zmarłych i ofiaruj odpust zupełny.