21. Dzień 3. listopada 2020

Panno wsławiona, módl się za nami.

Słowo Życia:
„Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie».” (J 14, 6)

Ks. Mateusz:
Panna wsławiona.
Maryja jako Wniebowzięta Pani jest całkowicie obleczona w życie – jest Panną wsławioną.
Śmierć pozostawiła za sobą i została przyjęta z ciałem i duszą do chwały Boga. Mówi do nas: „Odwagi, ostatecznie zwycięża miłość! Ja mówię moim życiem: ‘Jestem służebnicą Boga’; moje życie było darem z samej siebie, dla Boga i dla bliźniego. I to życie przepełnione służbą teraz przemienia się w prawdziwe życie. Miejcie ufność; wy także miejcie odwagę żyć w ten sposób, wbrew wszelkim groźbom smoka”[1]
Uczmy się od ofiarnego Serca Panny wsławionej jak – dzięki łasce Chrystusa – pokonać grzech i wygrać życie.


[1] Benedykt XVI, Msza Święta w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia 2007.

Marek:
Współczesność chce konsumować wszystko, co jest miłe dla oka, podniebienia, co stale sugeruje nam możliwość nowej przyjemności. Kultura konsumpcji odczytuje również wyłącznie w określony sposób i na własny użytek przekaz biblijny. Sposób ten można by nazwać „wygodnym”, dlatego że nie wymaga duchowego wysiłku, odczytania głębszego sensu życia i poszukiwania prawdy.
Maryja uczy nas tego, co dla kultury zysku i przyjemności jest zupełnie obce – wzywa do nawrócenia i pokuty. Zaprasza nas do robienia rachunku sumienia z życia, porzucenia tego, co złe i zdecydowanego opowiedzenia się po stronie dobra.
Czy jestem gotowy na przyjecie drogi, która prowadzi do pełnego zjednoczenia z Bogiem?

Św. Jan Paweł II: „Andrzej z Krety (…), nawiązując do pierwotnego obrazu gliny, stwierdza: „Ciało Dziewicy jest ziemią, nad którą pracował Bóg, pierwociną masy adamowej ubóstwionej w Chrystusie, obrazem podobnym naprawdę do pierwotnego piękna, gliną urobioną rękami Boskiego Artysty” (Kazanie o Zaśnięciu Maryi). W ten sposób czyste i niepokalane Poczęcie Maryi jawi się jako początek nowego stworzenia. Jest to osobisty przywilej nadany kobiecie wybranej, by być Matką Chrystusa, który rozpoczyna czas obfitej łaski, upragniony przez Boga dla całej ludzkości.” (Doskonała świętość Maryi Katecheza podczas audiencji generalnej, 15 V 1996)

ks. kard. Stefan Wyszyński: „Ominęły Cię Matko, bóle, gdyś rodziła Najczystszego Syna swego Pierworodnego w Betlejem. Ale jak bardzo rozmnożyły się, gdyś na Kalwarii zostawała Matką całego grzesznego, choć odkupionego, rodzaju ludzkiego. Zrodziłaś nas w boleściach – patrz na nas z tą miłością, jaką matka każda żywi do owocu męki swojej. Matko Bolesna – jakżeż jesteś dla nas Matką Radosną.” (Prudnik 1955 r.)

Zadanie rekolekcyjne:
Odmów różaniec – najlepiej we wspólnocie.

Ćwiczenie dodatkowe:
Pomódl się za zmarłych i ofiaruj odpust zupełny.